Zo'n 2 jaar geleden werden we benaderd of we geïnteresseerd waren in het maken van een documentaire over Frietopia. Dat leek ons wel een leuk idee, en zo gebeurde het dus dat we met een camera erbij friet zaten te eten en te vertellen over Frietopia op een aantal locaties in Nijmegen. Na de opnames moest er natuurlijk nog het nodige gemonteerd worden, maar voor lange tijd werd het akelig stil rond het project.

Ongeveer 2 weken geleden werden we verrast door een email, de documentaire was af. We hadden er ondertussen al niet meer op gerekend, maar het was nu dan toch eindelijk gelukt. Het mooie is, de documentaire wordt op zaterdag 6 februari vertoond bij een open podium gelegenheid in de Nijmeegse wijk Bottendaal. Dus eenieder die toevallig (of niet zo toevallig) in de buurt van Nijmegen is morgen, is welkom om naar ons filmdebuut te komen kijken.

Waar? Van Goorstraat 87, Nijmegen.
Wanneer? zaterdag 6 februari 2010, 20.00u.

Toevoeging: Het was een mooie avond en de film valt heel erg mee. We gaan proberen de film snel online te zetten, zodat jullie ons ook kunnen zien.

De mammoet die deze Februari met tv-spotjes in heel Nederland gelanceerd zou worden hebben wij in ieder geval nog niet gespot. Niet op tv en niet in de friettent.

Inmiddels hebben we wel een foto van de zwaardere en vermoedelijk nog langere concurrerende frikandel de Lange Lummel ontvangen. Met dank aan tGaske, die ons deze foto heeft gestuurd.

Wanneer je aan friet in Groot-Brittanie denkt, zie je al snel de legendarische 'Fish and Chips' voor je, gewikkeld in vet krantenpapier overgoten met azijn en zout. En dat is natuurlijk nog steeds de kern van de Britse frietcultuur.

Maar een weekendje in Cambridge liet zien dat friet in Engeland nog meer kanten kent. Er zijn ook meer continentale friettenten waar je binnen kan kopen voor een (eventueel vegetarische, zie foto) burger of andere snack met een bord friet. Geleverd met azijn, ketchup of mayonaise naar keuze. Ook staat in pubs de '(veggie) Burger with Chips' af en toe op het menu.

Ook in Londen zijn er straten met een 'Fish and Chips' tent om de paar meter. Groot-Brittanie lijkt dus - in tegendeel dan soms bericht wordt - een levende en bloeiende frietcultuur te kennen. Misschien dat frietopia.co.uk toch nog ooit het levenslicht ziet.

Wat een feest moet dat zijn geweest op de N706, waar een vrachtwagen met friet kantelde. Of zou de friet nog niet gebakken zijn geweest?

Zou je meer honger krijgen als je weet dat je in de file staat omdat er een vrachtwagenlading friet op de weg ligt?

[Edit] Zo moet het eruit gezien hebben: foto van een soortgelijk incident uit 2008. © Willem Mieras, gevonden in PZC

Naar aanleiding van een linktip in de reacties op het vorige stukje (waarvoor dank), kreeg ik weer zin om friet te bakken. Het artikel (in het Engels) is een mooie analyse waarom je friet twee keer moet bakken, maar in de reacties suggereerde iemand dat je de friet eerst kort in kokend water moet doen en daarna de gebruikelijke twee keer bakken (relatief koud voorbakken, daarna warmer). Het dubbel bakken blijkt nodig te zijn om knapperige friet te krijgen, maar waarom je ze dan eerst in water zou willen gooien was me niet duidelijk. Nou heb ik er geen problemen mee om zelf wat friet te bakken, dus leek het me wel aardig eens te kijken of ik inderdaad lekkere friet kon maken met dit 3-stappen proces.

Aangezien ik de frituurpan nu toch tevoorschijn had gehaald kon ik ook meteen nog een ander experimentje doen, namelijk friet bakken van pastinaak, knolselderij en winterwortel. Waarom? Omdat het kan. Om meteen maar mijn conclusies te geven, pastinaak kan aardige friet opleveren (maar mijn resultaat was nog niet optimaal), knolselderij is ook wel een aardige variatie, maar winterwortel gaat toch echt niet op friet lijken (wat ergens vreemd is, want redelijk dicht verwant aan de pastinaak, misschien had ik ze gewoon te dik gesneden).

Goed, terug naar het 3-staps friet bakken (nu weer gewoon met aardappelen). Schil zoveel aardappelen als je denkt op te kunnen eten en snij tot frietvorm (ik heb het met de hand gedaan, dus de dikte van de friet varieerde nogal, maar probeer de verschillen niet al te groot te maken anders verbrandt de dunne friet terwijl de dikke friet niet gaar wordt). Gooi de friet een paar minuten in kokend water (niet te lang!), haal ze eruit en laat ze drogen, bak een paar minuten in vet van een graad of 150, en bak ze tenslotte af rond de 175-180 graden (ik ben te lui geweest om de tijden precies bij te houden).

Wat levert dit op? In mijn geval erg lekkere friet die er mooi uitzag en een prachtig krokante buitenkant had (helaas geen foto, de foto die er nu staat is van een vorige keer zelf friet bakken). Kortom, de procedure lijkt effectief. Heeft iemand een theorie waarom dit zou werken? Of doet de eerste stap er eigenlijk niet toe en heb ik het gebruikelijke dubbel bakken gewoon goed uitgevoerd? Hoe dan ook, ik heb in ieder geval lekkere friet gegeten vandaag.